குடைக்குள் மழை...

கடவுள் என்னிடம்
என்ன வரம் வேண்டும் என்றான்
நான்
கவிதை வரம் கேட்டேன்...
அவன்
உன்னைத்தந்துவிட்டுப் போனான்...

மழைக்காலத்து
பெண்குயிலென நீ
வந்திருக்கிறாய்....
நான் நனைவதை
விரும்பியும் விரும்பாது
கூவுகிறாய்...

மழைமீது காதலால்
சொட்டச்சொட்ட நனைந்த
என் தலையை
தாவணிக் குடைகொண்டு
போர்த்த முயலுகிறாய்...
தாவணியையும் மீறி
தலைநனைக்கிறது மழை..
நனைவது காதல்........

கோபத்தில் தகித்துச்
சுடுவிழி நோக்குகிறாய்...
தாபத்தில் விக்கித்து
தொடுதலில் வியர்க்கிறேன்...

இனிக்க இனிக்க
நனைக்கிறது காதல்...
கூடவே நனைய
சில பட்டாம்பூச்சிகளும்....
இறக்கை விரித்தபடி
இங்கொன்றும் அங்கொன்றுமாய்...
இதழ்களில் தேன்சொட்ட
அமர்ந்திருக்கின்றன....
இறக்கைகளில் பட்டும்
படாமல் பனித்துளிபோல்
சிறுசிறு மழைத்துளி....
காதல்....

இப்பொழுதுசொல்...
என் நனைதலை நீயும்
விரும்புகிறாய்தானே....
என்னைத் தீண்ட
இதைக்காட்டிலும் இன்ப
தருணம் கிடைக்குமா என்ன..?

இப்பொழுது
இலையுதிர்க்
காலமென்றாலும்
மழை வருமென
காத்திருக்கிறேன்...
வானவில்லாய் உன்
தாவணி
குடை விரிக்குமென்று...?
இதற்குத்தான் இன்னமும்
மழைக்கென ஏங்குகிறேன்...

(பெய்யும்...)

--
நேச நிஜங்களுடன்
உங்கள் முகமூடி